Op een ochtend vakantie werden mijn vriend en ik wakker. Ik wilde als eerste naar de badkamer en ik vroeg of ik eerst naar de badkamer zou gaan, of dat hij wilde. Een overbodige vraag, ik wist wel dat hij nog wel even zou willen blijven liggen. Hij zei dan ook ruimhartig: “Ja hoor, ga jij maar eerst, dat gun ik je wel.” Dat bracht bij mij een gedachtegang teweeg over het woord gunnen. Dat woord is vast verwant aan het woord vergunning, en gunst. En misschien is het ook wel een oude juridische term. Hoe oud is het woord, het is vast een woord met Germaanse wortels, dat zou mij niet verbazen. Voor zover ik wist betekent het zoiets als: toestemming geven of toelaten, eigenlijk een soort niet-tegenhouden er zit dus ook iets passiefs in zoals in laten. Een soort passieve handeling.
Weer thuis, een mens hoeft niet alles altijd op het internet op te zoeken, heb ik het gauw opgezocht in een etymologisch woordenboek en “gunnen” betekent zoiets als “niet-benijden” of “verlenen”. En dat van die Germaanse achtergrond is correct. Heerlijk, om zo een beetje over taal te mijmeren. Taal blijft mij altijd boeien, en is dan ook vaak in mijn gedachten.
December 2015