Mijn vader had een grote leren gereedschapstas, die hij met het hem kenmerkende gevoel voor humor “de Boormossel” noemde. Ik vond als meisje van drie jaar oud, die gereedschapstas erg boeiend, want er zaten allerlei verschillende gereedschappen in, zoals schroevendraaiers en tangen, vijlen en staalborstels voor de elektrische boormachine. Ik vond het in die tijd leuk om de verschillende staalborstels te bekijken en te vergelijken. (Daar zijn nog foto’s van.)
Die elektrische boormachine werd uiteraard ook in “de Boormossel” bewaard. “De Boormossel” was natuurlijk vernoemd naar de schelp met die naam. Die schelp heb ik in mijn leven al vaak gezien, of eigenlijk heb ik alleen maar enkele kleppen van een boormosselsoort gezien tijdens strandwandelingen. Ik kende alleen de witte schelpen die je op stranden aan de Noordzeekust kunt vinden, en waarvan mij verteld werd dat het een schelp was van de Amerikaanse Boormossel. Toen ik de Boormossel opzocht op een natuurwebsite vond ik een een interessante definitie. Tenminste, die definitie betreft de Witte Boormossel die, als zijnde een ‘echte‘ Boormossel een accessorisch klepdeel bezit, in tegenstelling tot de sommige andere zg. pseudo-boormossels, die dat extra klepdeel niet hebben, en dat vond ik wel verrassend, want in die definitie is er sprake van een accessorisch klepdeel. Met name dat accessorische aspect van die klep viel mij op, want ik was er wel van op de hoogte dat er vogels zijn die accessorische verentooien hebben en zoogdieren met mooie snorharen of bontkragen om mee te pronken, en te lonken, maar een accessorisch klepdeel bij een tweekleppige die in de zeebodem leeft, kwam op mij als iets bijzonders over.
Maar goed, inmiddels ben ik flink afgedwaald van de “Boormossel” van mijn vader, maar zijn gereedschapstas was alleen maar de aanleiding voor dit stukje. Overigens bekeek ik de inhoud van die gereedschapstas alleen maar onder zijn toezicht. Uitleg over de toepassing van de gereedschappen gaf hij pas jaren later.
Januari 2022