Soms ga ik wandelen met een vriendin en daarna gaan we naar een café om de wereld en het leven in het algemeen door te nemen onder het nuttigen van een kopje koffie of thee en een broodje. De vriendin vroeg mij of ik nog een nieuw adresje wist want het oude vonden we niet zo leuk meer, dus ik stelde voor om naar een nieuwe zaak in de buurt te gaan. Ik wist dat het er enigszins als een café uitzag, maar verder had ik mij er nog niet in verdiept.
Toen wij kwamen aanlopen zagen we al van buiten af mensen met kopjes koffie aan tafeltjes zitten, dus dat leek in orde, en we gingen naar binnen. Toen wij met onze drankjes een tafeltje uitgezocht hadden en om ons heen keken, zagen wij er overal hammen hangen. Tamelijk luguber, vond ik; ik eet geen vlees, en kom dus ook nooit bij de slager. Mijn vriendin eet geen varkensvlees. Er hingen niet alleen hammen, er lagen ook nog hammen met de varkenspoot er nog aan. Toen drong het pas tot ons door: dit was geen café, maar een Hammenwinkel!! Van buiten hadden we dat helemaal niet gezien. Het was dus helder, dat wij daar echt niets te zoeken hadden.
Op dat moment kwam de ober kwam net aanlopen om te vragen of wij een broodje wilden, waarop ik hem lachend aankeek en zei dat ik dacht van niet, omdat ik geen vlees eet. Hij hield zijn gezicht in de plooi, en zei dat hij ook wel voor een broodje kaas kon zorgen, maar ons was de eetlust vergaan. Lachend liepen wij de zaak weer uit. Een hammenwinkel, dat moest ons weer overkomen. Wel leerzaam, een hammenwinkel; nooit geweten dat ze bestaan. Later zag ik dat het een soort Spaanse traiteur was, ze hadden er ook wijn. De winkel waar ik over schrijf zit er nu niet meer. Dit was bljkbaar niet de juiste buurt voor een Hammenwinkel.
Oktober 2024