De tuin is altijd weer een bron van vreugde en verbazing. Verbazing omdat er dit jaar gele bloemetjes staan, Ik had ze niet eerder in de tuin gezien. Een kleuraccent in de verder nog wat kleurloze tuin. De Winterakoniet, misschien zijn de knolletje ooit gepoot met een pakket gemengde bolletjes of meegelift met een pol sneeuwklokjes uit de tuin van mijn schoonouders. Ik had ze niet eerder in onze tuin gezien. De sneeuwklokjes bloeien nu ook zeer uitbundig. De winterbloeiers bloeien dit jaar in februari wat niet zo gek is, maar de Camelia bloeit ook, wat wel vreemd is. Die is toch echt een paar maanden te vroeg.
De tuin staat vol met planten die ik erg waardeer zoals bv. het Maarts viooltje, een tamelijk onopvallende soort met hartvormige donkergroene blaadjes die ook nog een zweem rood hebben. In het voorjaar bloeit dit viooltje met lila bloemetjes, bloemetjes die prachtig afsteken tegen het donkere roodachtige blad. Na de bloei komen de zaaddozen die aan het eind van de zomer in drie delen openspringen. Vanwege deze driedelige zaaddoos stond dit viooltje in vroeger tijden in kerkelijke symboliek bekend als symbool voor de drie-eenheid.
Een andere mooie plant die wat mij betreft niet als onkruid beschouwd moet worden is het Lievevrouwebedstro. In het voorjaar komt het nieuwe blad als lichtgroene sterretjes in de tuin, het is heel mooi naast het donkere blad van het Maarts viooltje. Meestal staat het Lievevrouwebedstro verspreid door de tuin, maar dit jaar vormt het spontaan een bed van lichtgroene sterretjes. Als je de bladeren van het Lievevrouwebedstro droogt dan gaat het lekker kruidig geuren (vroeger werd het gebruikt om beddegoed mee te parfumeren, vandaar de naam.).
Maart 2017